…نمی دانم چرا اینگونه بیقرار…اینگونه بیتابت گشته ام.

مهم نیست فردا کجا باشم…

مهم نیست فردا چه سر نوشتی برایم رفم خواهد خورد…

مهم نیست فلسفه و روانشناسی تحقیرم کنند…

هیچ کدام از اینها مهم نیست.

مهم این است که با تمام وجودم دوستت دارم…

مهم این است که برایم نیازی شده ای همچو هوا…همچو آب …همچو غذا.

مهم این است

 که چهار چوبی که محکم به دور خود کشیده بودم واز آن زیرکانه محافظت می کردم

نگاه زیبا و جادویی تو در هم شکست.

مجنونم...عزیز دلم تو خیلی جذابی …

وقتی راه می روی دوست دارم با تمام وجودم نگاهت کنم…

وقتی می خندی شاهد زیباترین منظره ی هستی می شم…

و وقتی حرف می زنی دلنواز ترین موسیقی دنیا برایم هدیه می دهي

وقتی کنارتم زمان به سرعت نور می گذرد و روزهایی که بی تو به سر می برم